Useyd B. Hudayr (r.a)’ın çok güzel bir sesi vardı.
Onun bu güzel sesi ve tatlı edasıyla okuduğu Kur’an-ı Kerimi dinlemek Peygamber Efendimiz (s.a.v)’in hoşuna giderdi. Hatta bir gün mescit’te Kur’an okuduğunu duyan Peygamber Efendimiz (s.a.v) “Şu Useyd ne güzel adamdır” buyurmuştu.
Useyd (r.a) anlatıyor: Bir gece bakara süresini okuyordum atımıda yanıma bağlamıştım kur’an okurken birden at hırçınlaşmaya başladı. Sustum o zaman at da sakinleşti. Tekrar okumaya başladım. At yine hırçınlaşmaya şahlanmaya başladı.
Yine sustum atın hırçınlığı geçti. Bir daha okumaya başlayınca at yine hırçınlaşmaya başladı. Bunun üzerine bende okumaktan vazgeçtim. Oğlum yahya ise ata yakın bir yerde yatıyordu. Atın çocuğa zarar vermesinden korkarak çocuğu geri çektim: Bu sırada başımı kaldırıp göğe baktığımda beyaz bulut gölgesine benzer bir sis içinde kandiller gibi bir takım cisimlerin parladığını gördüm. Sabahleyin bu olayı peygamber efendimize (s.a.v) arz ettim.
Peygamber Efendimiz (s.a.v) de: Oku ey Useyd, oku ey Useyd ! diyerek o zaman okumaya devam edilmesi gerektiğini bildirdi. Useyd (r.a) sözlerine şöyle devam ediyor: Ya Resulullah (s.a.v) dedim atın yahyayı çiğnemesinden endişelendim çünkü ata yakın bir yerde yatıyordu. Onun için okumayı kestim o sırada başımı göğe kaldırınca gökyüzündeki bulut gölgesi gibi bir beyazlık içinde kandillere benzeyen cisimlerin parlamakta olduğunu gördüm.
Sonra bu beyaz gölge tabakası içinde parıltılarla göğe doğru çekilip gitti ve gözden kayboldu. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.v) buyurdu ki : Ey Useyd ! O senin gördüklerin meleklerdi. Okuduğun Kur’an-ı Kerimi duyup gelmişler. Eğer okumaya devam etseydin sabaha kadar seni dinlerlerdi. Herkeste onları görürdü, halkın gözünden gizlenmezlerdi.
